Spring naar inhoud

Blog

Reacties bij stress

Het zal je vast ook opgevallen zijn, we leven in ongebruikelijke tijden. Sociale distantie, thuiswerken - als je tenminste nog werk hebt - of onder grote druk werken als je in een van de vitale beroepen zit. Als je alleen bent voel je je misschien eenzaam. Als je met je partner of gezin bent, werk je misschien op elkaars zenuwen. Je zal soms reacties van jezelf of anderen tegen komen waar je misschien verbaasd over bent of zelfs van schrikt.

Een situatie als dit roept een stress-reactie bij ons op. De een komt in vecht-modus (‘we klaren dit klusje’), de ander in vluchtstand (hamsteren) en weer een ander verstart (passiviteit). Naarmate de situatie voortduurt of verergert kunnen de verschillende ‘standjes’ elkaar afwisselen. Niet iets om jezelf kwalijk te nemen. Ons reptielenbrein neemt het soms even over. Veroordeel jezelf dus niet als je een reactie hebt die je onprettig vindt (de emoties van je zoogdierenbrein). Naast je reptielenbrein heb je gelukkig ook je menselijk brein tot je beschikking, ook bekend als je gezond verstand. Dat gezond verstand wil ik graag een zetje geven zodat je ook je mentale weerbaarheid wat extra vitamine kan geven.

Human Hungers

Op verschillende media verschijnen tips voor vermaak zoals spelletjes of online musea. Mensen publiceren dagschema’s die ze op koelkasten hebben geplakt. En er zijn allerlei initiatieven om mensen uit sociaal isolement te halen. Deze tips gaan respectievelijk over stimulatie, structuur en erkenning. Deze staan bekend als de Human Hungers. Bij een disbalans in het stillen van die hongers raken wij uit evenwicht. Dat kan leiden tot apathie, chagrijn, drammen, risicogedrag, onzekerheid, egocentrisme en zo meer.

Hongermodel Transactionele analyse
Bron: Growing Up Again, Clarke, J.I.

Een voorbeeldje; bij een jengelend kind (of als je zelf ff niet te genieten bent) denk je misschien dat het behoefte aan aandacht heeft. Als die aandacht niet helpt kan je even verder kijken. Wordt het kind voldoende uitgedaagd? Heeft het behoefte aan een stimulans omdat het zich verveeld? Of voelt ie zich onzeker omdat de omstandigheden onwennig zijn en heeft het geruststelling nodig? Door uit te proberen en vragen te stellen kan je achterhalen op welk terrein de disbalans ligt, ook bij jezelf.

Mentale balans bewaren

* Zie mij!

Gezien worden gaat over erkenning en waardering. Bij een tekort, bijvoorbeeld omdat je geen collega’s of vrienden ziet, is er het risico dat je je onbelangrijk voelt. Hier zit voor een belangrijk deel gevoelens van eenzaamheid. Het is dan belangrijk voor je om contact en waardering op te zoeken. Vraag actief om wat je nodig hebt, waarin wil je gewaardeerd worden? Voor wie je bent of voor iets wat je doet? Andersom kan je ook vragen of je die ander ergens een plezier mee kan doen.

De tegenhanger is een teveel aan erkenning. Goedbedoelde zorg kan bijvoorbeeld betutteling worden of een Oma die 10x per dag belt om te vragen hoe het gaat. Doseer dus de aandacht voor je kinderen of je partner en voel goed bij jezelf wanneer jij je wat overstelpt voelt en zeg Nee.

* Houvast

Naast aandacht hebben we behoefte aan structuur omdat we daar een gevoel van zekerheid aan ontlenen. Structuur kan doorslaan naar rigiditeit. Vasthouden aan je gebruikelijke routine gaat niet als je kinderen rondrennen of boodschappen doen meer tijd vraagt. Als je gewend bent om op je werk van 9.00 - 17.00 te werken moet je er rekening mee houden dat je thuis minder efficiënt zal zijn. Accepteer dat het zo is. Je normale productiviteit is misschien niet te handhaven.

Je kan te weinig structuur ervaren als je dagelijkse routine wegvalt. Ook dat geldt voor jezelf, je partner, kinderen, collega’s of buren. Gun jezelf tijd om je aan te passen en andere vormen van structuur en routine aan te brengen. Dat kan in tijdschema’s (werk- en schooltijden aanbrengen, ochtend werken, middag andere dingen doen). Denk echter ook aan routines als yoga voor het ontbijt, speeluurtje met de kinderen, wandelingetje maken tijdens de lunch. Ruimtes kunnen je ook structuur bieden. Werk op een vaste plek in huis en ontspan ergens anders. Gun ook je partner of kinderen hun eigen ruimte, al is dat maar een hoekje op de bank.

* Stimuleer mij

Bij het wegvallen van de mogelijkheid om uit te gaan, te sporten of je hoofd te gebruiken kan je de uitdaging, creativiteit of inhoudelijke gesprekken missen. Zorg dus voor voldoende impulsen en uitdaging. Lees dat boek dat al tijden op je lijstje staat, leer iets nieuws, neem cultuur tot je, kook een ingewikkeld recept en beweeg. Die uitdaging kan dus zowel fysiek als mentaal zijn.

Andersom kan er ook een teveel aan stimulans zijn. Ik word overstelpt door de vele memes die rondgaan en had de neiging om ieder uur media te checken voor nieuws. Dat leidde tot onrust. Nu doseer ik dat en zet mijn telefoon regelmatig even uit. En ik varieer in mijn stimuli door werk (het brein) af te wisselen met beweging (het lijf) en spelen met de kat (ontspanning). Varieer dus, ook vanuit huis is er genoeg mogelijk.

Zorg goed voor jezelf, niet alleen fysiek. Blijf gezond en blijf in evenwicht.

 

Ik besta drie jaar. Als coach. Ik heb zelfs uitgebreid naar trainen en begeleiden. Ik doe dat ook vrij goed, al zeg ik het zelf. Ik ben ook ondernemer en marketeer. Ik doe dat minder goed, al zeg ik het zelf…

Mijn kwaliteiten floreren echt beter in rechtstreeks contact met mensen dan via media. Ik vind deel 1 ook aanmerkelijk leuker dan deel 2. Als ik bezig ben mij te verdiepen in een client of in een onderwerp als conflicten, groepsprocessen, omgaan met stress voelt dat ook helemaal niet als werk.

Ook de technieken die ik toepas ontwikkelen zich. Begon ik vanuit de Transactionele Analyse, inmiddels ben ik ook aardig bedreven in Geweldloos communiceren en mag ik mij IEMT-practitioner noemen. Doordat ik mij blijf ontwikkelen doen zich nieuwe mogelijkheden voor. Ik weet wat ik kan en dat mijn vaardigheden op een brede thematieken en problematieken toepasbaar zijn en voor veel verschillende mensen. Zeker mijn ontwikkeling in de Integral Eyemovement Therapy (kortweg IEMT) triggert me enorm. Het plezier van het bundelen van die kennis, ontdekken wat daar allemaal mee mogelijk is en hoe ik dat kan combineren met Transactionele Analyse. Ik krijg daar energie van.

Dat ik deel 2 niet zo leuk vind heeft ook een keerzijde. De afgelopen jaren heb ik mij gepresenteerd als liefdescoach en daar begeleid ik mensen met plezier bij. Daarnaast begeleid ik ook mensen bij burn out, conflicten, angst, het vinden van structuur en omgaan met weerstand. Maar hoe communiceer ik al die dingen? En naar wie dan in het bijzonder? Want inderdaad, het valt niet mee om een constante stroom van clienten op gang te krijgen, zeker als je niet zo’n marketingbeest bent…

Dus zit er zo’n stemmetje in mijn hoofd. Het stemmetje dat zegt dat ik moet kiezen. Dat het beter is om op 1 onderwerp te focussen want dan kan ik mezelf beter profileren. En dat ik HIGH END producten moet ontwikkelen want dat is lucratiever dan individueel werken. Natuurlijk moet ik ook nog iets voor het bedrijfsleven ontwikkelen….

Mijn eeuwige dilemma is dat ik niet wil kiezen voor 1 onderwerp. Voor 1 doelgroep. Ik ben niet zo geïnteresseerd in aanbod voor het bedrijfsleven of ‘high end’ producten want ik vind het 1-op-1 contact zo fantastisch. Ik ben in hart en nieren die generalist, de alleskunner en de alles willen weter/doener/onderzoeker. Ik verdiep mij in jou, jouw beweegredenen, jouw belemmeringen en jouw dilemma. Daar hou ik mij mee bezig... Nu nog ontdekken hoe ik dat ga communiceren en of ik daar dan nadere keuzes in moet maken.

Ter viering van mijn 3-jarig jubileum mezelf eens her en der vrij gepland. Om na te denken, om te twijfelen, te onderzoeken. Mijn stip op de horizon is niet veranderd (sterker nog, het stond volgens een bevriende astroloog in de sterren geschreven), maar het pad wordt wijder. En ik vind dat wel lekker eigenlijk. Ik hou ook wel van bochten in de weg, dan wachten er verrassingen. Dus de komende tijd ga ik mijn richting onder de loep nemen en mijn lijfspreuk maar weer eens activeren: ‘Ik kan alles tot het tegendeel is bewezen’. En dat nieuwe pad zullen jullie dan hier en op mijn site terugvinden. Zin an!

Als kind doen we bepaalde overtuigingen op, over onszelf, anderen en over het leven. Later in ons leven voegen we aan deze overtuigingen bekrachtigende nieuwe herinneringen toe. In ons hoofd en in ons hart gaan we deze overtuigingen als volstrekt waar zien. ‘Zo is het en zo zal het altijd zijn’.  Zo houden we die pijn bij herhaling in stand. Totdat we een redecision* maken.

Vandaag kreeg ik na een bezoekje aan de dierenarts een inzicht over één van mijn overtuigingen en kon ik een tegenbesluit nemen om die bekrachtigingen te doorbreken. De overtuiging is namelijk helemaal niet waar.

Op mijn 11e nogal kreeg ik nogal bruusk meegedeeld dat buurman Pietje was overleden. Pietje was mijn veilige haven en voor mij mijn Opa. Ik sloot me op in mijn kamer, huilde tranen met tuiten die ik weer afdroogde toen mijn moeder riep dat ’t eten klaar ...lees verder "Zo is het nou eenmaal! En waarom dat helemaal niet waar is."

Mijn training Geweldloos communiceren werd deze week een oefening in de praktijk. Ik had een stevige aanvaring met mijn docent. Het thema van de avond, triggers, kwam even heel dichtbij.

Tijdens een oefening begeleidde ik medestudent M. Halverwege kwam de docent er bij staan en nam de begeleiding over. Ik voelde me gekwetst, verbaasd, opzij geschoven. En even later boos, verontwaardigd. Had ik het niet goed gedaan? Wat had ik dan verkeerd gedaan? Ik deed toch mijn best? En zo  was ik met één handeling getriggerd naar een oud gevoel; ik moet alles zelf kunnen en meteen goed doen. ...lees verder "Die ene opmerking die je niet kan hebben…"

Zij lacht zo lief. Hij kijkt zo guitig. Eigenlijk is alles aan die ander leuk. Van de aparte gewoonten tot flauwe grapjes. Al ken je die ander nog maar net in je fantasie onthul je al je diepste geheimen, droom je over je eerste vakantie samen of zie je al voor je hoe jullie het huis samen inrichten. Ach ja, je weet best dat het allemaal nog wat voorbarig is, maar wat is het heerlijk om je zo te voelen en je te verliezen in het dagdromen. Dat is ook helemaal niet erg.

Verliefd zijn is heerlijk. De aantrekkingskracht, de energie, het plezier, de ...lees verder "Verliefd op jou"

´Ik wil dat je me respecteert´. Hoe vaak zeg of denk jij dat?

Respect vinden we belangrijk en logisch. Respect krijgen is een vorm van erkenning, je doet er toe. Er wordt naar je geluisterd, men hecht waarde aan je. Van sommige mensen verwachten we automatisch respect; onze partner, kinderen, collega’s. Van mensen die verder van ons af staan verwachten we vaak ook dat ze ons respect tonen, variërend van andere weggebruikers tot een caissière of een klant.

Kan jij een situatie bedenken waarin je zelf respectloos bent geweest? Waarschijnlijk niet veel of toch..? Laat jij je negatief over iemand uit? Ga je wel eens over iemands grenzen heen? Heb je wel eens iemand beledigd?

Ik maak ook wel eens iemand voor rotte vis uit. Ik heb daar natuurlijk mijn redenen voor. Die ander had mij ook al voor rotte vis uitgemaakt of heeft iets stoms gedaan. Voor de zoveelste ...lees verder "Respect"

Alleen zijn met de feestdagen, daar lijkt iets mis mee te zijn. Wekenlang worden we bedolven onder reclames over een gezellig familiediner. Op de radio passeert het ene na het andere romantische liedje over het samen met je geliefde zijn. Om maar niet te beginnen over de onuitsprekelijke treurnis als je geen geliefde hebt voor onder de kerstboom. Soms lijkt het alsof ik me ellendig móet voelen als alleenstaande die niet aan familiekerst doet. ...lees verder "3 Tips voor gezellige kerstdagen"

Wie A zegt hoeft natuurlijk geen B te zeggen. Nu vind ik doorzettingsvermogen of volgens je principes leven een mooi goed, maar er is ook een andere kant.

Naarmate we meer ervaring opdoen hebben we ook meer informatie tot onze beschikking. Informatie die ons van pad doet veranderen, die ons wijzer maakt. Die ons voors en tegens laat afwegen en ons helpt bij keuzes maken. En soms lijken we dat vermogen uit te schakelen, want tja, je hebt nu eenmaal A gezegd. ...lees verder "Geen A, geen B"

Yin en Yang. Naast Ja zeggen is er ook Nee zeggen. Een vaardigheid waarvan je weet dat je die moet toepassen, want ook jouw agenda en to-do lijst zijn lang. En leveren druk op. En je weet dat je voor jezelf mag kiezen, dat dat niet egoïstisch is.

Of zit je toch weer op een feestje terwijl je eigenlijk op de bank had willen hangen? Of doe je toch die klus waar je geen zin in hebt, en geen tijd voor wilt maken? Misschien voel je je dan ook nog een oen, omdat je (weer) niet goed voor jezelf zorgt. Zeker als je het zoveelste artikel over Nee zeggen en voor jezelf zorgen leest.
En Pats, daar komen oordeel en schuldgevoel. ...lees verder "Nee zeggen … Ja hoor"

Waarom zouden we niet vaker Ja zeggen? Tegen iets dat buiten je comfortzone ligt. Tegen iets dat je niet kan. Of durft. Iets dat je niet kent.

Ik heb mezelf uitgedaagd. Gedurende vier dagen bevind ik mij in het gezelschap van een goede vriendin en twee jongetjes van 6 en 13 in Legoland. En dat is ver buiten mijn comfortzone. Ik houd niet van achtbanen, heb geen bijzonder affiniteit met Lego of pretparken, en ook niet met jongetjes van die leeftijd. En ik zie best een beetje op tegen ...lees verder "Zeg eens vaker … Ja"