Waarom zouden we niet vaker Ja zeggen? Tegen iets dat buiten je comfortzone ligt. Tegen iets dat je niet kan. Of durft. Iets dat je niet kent.
Ik heb mezelf uitgedaagd. Gedurende vier dagen bevind ik mij in het gezelschap van een goede vriendin en twee jongetjes van 6 en 13 in Legoland. En dat is ver buiten mijn comfortzone. Ik houd niet van achtbanen, heb geen bijzonder affiniteit met Lego of pretparken, en ook niet met jongetjes van die leeftijd. En ik zie best een beetje op tegen al die andere families met kinderen die zich daar ongetwijfeld zullen bevinden.
Waarom dan toch gaan? Natuurlijk, is die goede vriendin die me hiervoor uitnodigde een reden, maar er is meer. Mijn leventje hangt uiteindelijk ook aan van wat ik ken en kan. Van dingen die ik met twee vingers in mijn neus doe. Al kan ik ook eerlijk zeggen dat ik best nieuwe dingen aan ga, stoppen met mijn baan en een coachingspraktijk beginnen om maar wat te noemen.
Ik wil mezelf niet beperken door de gedachte dat ik iets niet kan. Hoe vaak denk jij bij jezelf: ‘Nee, dat is niks voor mij ‘. En hoe weet je dat eigenlijk als je het niet probeert? Wat gebeurt er als je je er voor open stelt, op onderzoek uit gaat. Net als toen je kind was. Toen je nog gewoon in bomen klom zonder bang te zijn om te vallen.
Welke wereld gaat er voor je open als je vaker Ja zegt? Welk gevoel van openheid en vrijheid kan het je geven? Welke verrassende kanten draag je nog in jezelf mee door iets wel te doen. En te mogen ontdekken dat je iets wel kan? Of leuk vindt. En jezelf toestemming geven om te falen. Je hoeft immers niet alles te kunnen. Je kan alles tot het tegendeel bewezen is.
Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan? Ik hoor graag hoe het je vergaan is.