Wie A zegt hoeft natuurlijk geen B te zeggen. Nu vind ik doorzettingsvermogen of volgens je principes leven een mooi goed, maar er is ook een andere kant.
Naarmate we meer ervaring opdoen hebben we ook meer informatie tot onze beschikking. Informatie die ons van pad doet veranderen, die ons wijzer maakt. Die ons voors en tegens laat afwegen en ons helpt bij keuzes maken. En soms lijken we dat vermogen uit te schakelen, want tja, je hebt nu eenmaal A gezegd.
Consequent vasthouden aan A zou betekenen dat we vasthouden aan onze eerste liefde, baan, studiekeuze, politieke kleur, verzin het maar. Klinkt belachelijk he. Je zou in gesprekken nieuwe informatie van een ander per definitie verwerpen. Je hebt nu eenmaal A gezegd… Eigenlijk zou het doodeng zijn om nooit van richting te veranderen. Is er dan wel sprake van zelfontwikkeling, leercurve, volwassenheid?
Veranderen van gedachten is iets wat we veel vaker zouden moeten doen. Wat als je in je leven zou blijven vasthouden aan ‘Ach, ik kan dat toch niet’? Of aan ‘Dat is niks voor mij’? Wat zou je allemaal misgelopen zijn? Had je dan ooit die spannende reis gemaakt, een studie gedaan of een exotisch gerecht uitgeprobeerd? Wie A altijd laat volgen door B doet geen ontdekkingen. Niet over zichzelf, niet over anderen, niet over het leven.
De opvatting dat we consequent moeten zijn kan heel ver gaan. Op persoonlijk niveau, maar ook in organisaties en de politiek (de overheid heeft nog wel wat leuke IT debacles die illustratief zijn). Overtuigingen kunnen hardnekkig doorgaan, zelfs als blijkt dat ze achterhaald zijn, schade aanrichten of een averechts effect hebben.
Je mag Ja zeggen. Je mag Nee zeggen. En vervolgens mag je weer wijzigen naar Ja. Of iets stopzetten. Of je probeert eens ‘Ik weet het niet’, ook heel vruchtbaar.
Veel plezier met je reis langs het alfabet.